Vrijdagochtend, half zeven.
Links boven Antwerpen een mooie volle maan, rechts een knalrode ochtendzon die me begeleiden naar Stabroek en Lillo.
Ondanks de jaren toeren door de hele provincie blijf ik me telkens verwonderd verbazen over hoe mooi “Antwerpen” wel is.
Je hoeft niet ver te rijden om enkele pareltjes te mogen bezoeken als thuisverpleger.
Deze toer was voor mezelf wel een specialleke en even puzzelen want Stabroek heeft best wel wat enkelrichting straten en dat had ik bij mijn voorbereiding een beetje fout ingeschat. Bij één van de eerste huisbezoeken zei een patiënte: ‘maar manneke, da gij gene “Waze” gebruikt’. Tja, als een 85-jarige me al de les moet lezen over de laatste technologie, maar… ze had misschien wel een beetje gelijk daar.. :-)
Na een best wel fijne toer in Stabroek mocht ik afsluiten met een opstart van een patiënte in Lillo… Zo een mooie rustige ‘enclave’ in de bulderende schreeuwerige industrie van de haven van Antwerpen is écht wel fantastisch! Je rijdt de Scheldelaan af en gaat een paar eeuwen terug in de tijd, van de gladde macadam naar de hobbelige kinderkopjes, van de industrie naar een idyllisch tafereel.
Wat heel het gegeven nog specialer maakte was dat onze patiënt in het oude fort van Lillo-dorp woont samen met een boeiende prater als echtgenoot die honderduit kan vertellen over de eeuwenoude geschiedenis van het dorp. Zo weet ik nu dat ...
- het dorpje gebouwd werd in 1578 door Willem Van Oranje om Antwerpen te beschermen
- Lillo op de tweede plaats eindigde bij de 50 mooiste dorpen in Antwerpen
- én, last but not least, dat ik zéker nog eens terug moest komen om te gaan eten in de brasserie naast de kerk.
De lijst leuke restaurantjes en mooi plekken in de provincie is weeral een beetje langer geworden.
Als jullie mooie ‘stiekem verborgen parels’ in de provincie kennen… laat het me gerust weten!
